Tardomingo
Houbo ás que a levaron tan alto que non sabía o planeta en que estaba.
Logo descrubriu as órbitas perigosas, a atracción do labirinto.
Os espellos cóncavos, longos, deformes.
Soñar daba tanto pracer que a vida non chegaba.
Porén, non podía deixar de soñar con que acordar era Ítaca
Volver ao voo, maré enchente, alimento do instante devecido
sería a pílula desexada, a aperta no ar que flúe libre.
Logo descrubriu as órbitas perigosas, a atracción do labirinto.
Os espellos cóncavos, longos, deformes.
Soñar daba tanto pracer que a vida non chegaba.
Porén, non podía deixar de soñar con que acordar era Ítaca
Volver ao voo, maré enchente, alimento do instante devecido
sería a pílula desexada, a aperta no ar que flúe libre.
0 Comments:
Enviar um comentário
<< Home