domingo, novembro 26, 2006

Tardomingo

Houbo ás que a levaron tan alto que non sabía o planeta en que estaba.

Logo descrubriu as órbitas perigosas, a atracción do labirinto.
Os espellos cóncavos, longos, deformes.

Soñar daba tanto pracer que a vida non chegaba.

Porén, non podía deixar de soñar con que acordar era Ítaca

Volver ao voo, maré enchente, alimento do instante devecido
sería a pílula desexada, a aperta no ar que flúe libre.